GÜHERÇİLE

uzlaşıyoruz

zaman gerekiyor sadece

ve o zaman elde edilince

kendi yaralarımızla bile anlaşmaya başlıyoruz

dinleniyor sadece yalnızlığımız

küçük bir çay bardağının ince belinde

şöyle manzaraya karşı 

buz gibi havalarda 

söyleniyoruz bazen 

bazen ağlıyoruz sessizce

haykırmak istediklerimiz beynimizde 

bağırıyor, kurtar beni

alışıyoruz ama inan bana

zaman geçtikçe her şeye 

köleliğe de hasrete de 

alışmak öldürüyor belki de

bazen kan görmek istiyoruz

ve canımızı yaka yaka soyuyoruz kabukları

ben sevmiştim diyoruz

özledim diyoruz

özür dilemek erdemliktir derler

tutup bi' kendimizden dileyemiyoruz da 

saçma sapan şeylere

saçma sapan kişilere bile diliyoruz

zorla oldurmaya çalışıyoruz

olmayan şeyleri

olmaması gereken 

olursa olur, olmasa da olur denilen şeyleri

zorla oldurmaya çalışıyoruz da 

olması gereken şeyleri olduramıyoruz bi türlü

olmaması gereken şeyleri oldurup

kendimizi teselli ediyoruz

rol yapıyoruz sabahtan akşama kadar

ondan bu kadar yorgunluğumuz 

mutlu olmayıp, olmuş gibi davranmaktan

söylenecek o kadar söz varken yutkunmaktan

kaybediyoruz bazen bazı şeyleri

ya da boş veriyoruz

es geçiyoruz hayatımızı 

durup neden diyemiyoruz 

eskaza yaşıyoruz

eskaza seviyoruz

eskaza evlenip

eskaza ölüyoruz

çıkıp bendim o diyemiyoruz

kim yaptı denildiğinde 

saklanıyoruz 

korkularımız gibi sorular ardına

hedefler koyuyoruz kendimize

zamanlar ayırıyoruz bir şeylere

prensipler oluşturuyoruz her şeye

sonra hepsine bahane duvarı örüyoruz

kısacası ölüyoruz

yaşarken öylece

çıkıp bir gün bile yaşadık diyemiyoruz

çünkü bir gün bile yaşamıyoruz

elalemle vakit harcarken

ne diyecekler diye

kendimizi unutuyoruz

zaman mı yetmiyor yaşamaya

heves mi 

para mı 

ne yetmiyorsa artık

tabuları yıkmamak adına

kendimizi yıkıyoruz yol ortasına

yasallaştırıyoruz ölmeyi

yasallaştırıyoruz kendimizi öldürmeyi

bir dize vesveseler salıyoruz ardına

sevdiğimiz, sevenimiz kim varsa

sevgiyi sevgi olmaktan çıkartıyoruz kısaca

alıp başımızı gidiyoruz bazen
bazen de olduğumuz yerde sayıyoruz
dağları aştık sanırken

ağlıyoruz, gülüyoruz, kahkahalar atıyoruz hatta
yaşayan insanlar gibi
sadece bedeni giyiyoruz üstümüze
ve yaşadık diye çentik atıyoruz her günümüze

bir kitap alıyoruz mesela
ama okumuyoruz
bir dil öğrenip
kimseyle konuşmuyoruz

kısacası varken varız da
çoğu zaman yok oluyoruz