pembe kanatlar arıyorum
ve sığmaya çalışıyorum avuçlarına
kaybolmak için yıldızların arasından
göğsüne sığınıyorum
uçamıyorum
konamıyorum da bir köşeye bucağa
yorgunum
bir bardağın yüksekten düşüşü gibi düşüyorum
sığındığım tek yer de uçurumların
ve düşüyorum kırılmak adına
parçalanmak değil sonum
sonuç belli biliyorsun
sadece boynunu koklaya koklaya öpüyorum
uzaktan
kilometrelerce uzaktan
bekle beni
şiir olduğunu anladığın zaman
sevebileceğini düşünüyor musun roman olmayı
titriyorum
burası karanlık
yaklaş bana
hiç değilse son bir defa daha
kollarına konmak istiyorum kırık kanatlarımla
dayanacağım için değil ama
belli ki daha fazla dayanamayacağımdan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder