Bir sigara istiyorum sadece bir dal olsa yeter. Şu anda çalan o şarkıya, içim de ölüp duran yaşama sevincine destek olmak ve dünyanın hiç durmayan o melodisini kendi şarkımla birleştirmek için istiyorum. Sanırım ölüyorum. Büyüdüğümü sanırken aslında öldüğümü bilmiyordum. Yaşım ilerledikçe artık daha olgun biri mi oluyorum yoksa ölü biri mi ? Onu da bilmiyorum. Ya da kesin olarak olgunluk ölümdür. Fark etmez.
Her çocuk büyümek ister. Yere düştüğünde dizinde oluşan, ellerinin içinde oluşan o yaralardan kurtulmak, istediği her şeyi yapmak için bunu ister ama bilmez ki o yaralar dünyanın en güzel yaralarıdır. Bir daha asla çocuk olmayacak, olamayacak olmamız ne acı değil mi ? İnsan bir şeyin değerini onu kaybettiği zaman anlıyor ama işin kötü yanı çocuk olmakta, büyük biri olmakta mükemmel fakat biz hayatı berbat hale getirdiğimizden oluyor şimdi tüm bunlar. Ölmekten bile korkuyoruz. Keşkelerimiz bizim boyumuzun kat ve kat üstünde. Peki biz ne yapabiliriz zaman bizden akıp giderken ? Geriye dönülmüyor, gelecek zaten şüpheli, korkulu ve acı. Bitiyoruz. Belki de çoktan bittik ama bilmiyoruz. İşte en çok bu yüzden son bir dal sigaraya muhtacım. Kırılan ve kıran tüm herkes için en çokta kendim için. Hayatım boyunca kendim için hiçbir şey yapmadım ama bu sigarayı bari kendim için yakayım. Belki içimde birkaç şey daha... Neyse...
Değişmeyecek tüm her şey için gelsin çalan şarkı, şarkılar. Hoşça kalınacak gibi değil ama adettendir. Sen hoşça kal.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder