SADE VE ÖZ

Ve çiçekler vardı ellerin de,

Koşarak gelmiştin geçmişten

Yorgun... 

Umutsuz..

Ellerini ne zaman uzatıp,

Çiçeği verdin bana,

Ve ben alıp ne zaman sarıldım sana

İşte o zaman durdu

Zaman, hayat, bu koskoca dünya.

Aması olmadı daha sonra

Sen gittin, 

Gitmeni istedim.

Kalmanı hiç istemedim.

Yalan değil.

Çünkü biliyordum her zaman gidiş vardı.

Bu hayatta yollar boşuna yapılmıyordu. 

Sade ve özdü yaşam.

Gelir, kalır, her şey olur ve giderdi herkes.

Ve bir şeyleri pekte zorlamanın anlamı yoktu.

Ben de zorlamadım.

Yıllardır bocalayıp durup,

Her şeyin boşa çıktığını görmekten bıktım belki,

Belki de tüm hayatı belkilere sığdırmaya alışmaktandı,

Yaptıklarım ve yapmadıklarım.