KİMSE

Küçüklükten beri hayata kafa tutuyorum. 

Çok yorgunum. 

Çok kırgınım. 

Tüm eski aşklarıma, 

Eski sevgililerime, 

Arkadaşlarıma, 

Aileme hatta kendime bile çok kırgınım. 

Parçalara ayrıldım. 

Ve ben o parçaları artık toplayamıyorum. 

O parçaları toplasam bile bir araya getirip,

Birleştirme ihtimalim yok. 

Tüm parçalarım birbirini itip, uzaklaşıyor. 

Dağıldılar dört bir yana. 

Toplama isteği hiç mi hiç yok içimde

Çünkü biliyorum,

Ben toplasam da dağılacak onlar yine. 

Ve her dağıldıklarında 

Benden başka şeyleri daha alıp götürecekler. 

Artık ağlayamıyorum ben, biliyor musun ?

Gözlerimden dökülmüyor yaşlar. 

Ağlayacak kimsem bile yok. 

Başımı omzuna yaslayacak biri bile yok, 

Ben yokum, 

Kimse... 

Hiç kimse yok.