zaman;
akıp gidiyor bir ırmak gibi
bir deniz gibi
ve ciğerlerine
iliklerine kadar işliyor
yaptığın, yapacağın
söylediğin, söyleyeceğin
her şey seni etkiliyor
gelecek gelmiş
geçmiş, geçmiş gitmiş
ama hiç durmamış zaman
peki bir gün durur mu dersin
sen bana dokunduğunda?
ben bunu beklemiyordum açıkçası
bu sesleri duymayı,
bu günleri görmeyi,
seni unutmayı
beklemiyordum
yazmıyor sonuçta
hiçbir piyanonun notasında yok
hiçbir kemanında
hiçbir gazete de yazmıyor bunu
hiçbir şarkı da söylemiyor
ama her şey bir anı saklamış gölgesinde
her kaldırım
her rüzgar esişi
her ses
ne zaman gittin
ne zaman bitti
ne zaman sustuk
ne zaman yürüdük
hiçbiri için not düşülmemiş
hiçbiri için önemli denilmemiş
önemliydin
ne zaman yitirdin?
zamanın kemiği yok
dil gibi
her şey bir lahzadan ibaret
bugün varsın yarın yok
yıllar önce vardın bugün yok
elveda mektubu yazmış
bir öpücük kondurmuş
ve gitmişiz
sen gitmiştin hatırlıyorum
bense hep orada kalırım diyordum
yıllara meydan okudum
yıllara meydan okudu gelmeyişin
seni hep istedim
seni hep bekledim
tüm şiirleri bir bir inşa ettim
evler yaptım gülücüklerine
düşler kurdum her sözlerinle
ve bitti
her şey gibi
zaman akıp gitti
zaman hep akıp gider değil mi?
hiçbir su tutsak tutulamaz
barajlar engel değil
barajlar inşa ettin yüreğime
etmiştin
şimdiyse geçti
geçer her şey
ve çekilen acılar baki kalır
baki kaldın
dert oldun geceme
ışık değil
her şey geçti
öyle de böyle de
çekip gittin öylece
zaman gibi
sen ve zaman
ne kadar benzersiniz değil mi?
